Oh ja, ik kwam hier om te leren..

De titel zegt het al... Ik kwam hier met een reden, en dat was natuurlijk mijn minor. Shit!
Maandag hebben we onze "mid term exam" zoals dat hier heet, wat gewoon betekend dat ik een toets heb, in het midden van het moduul.
Fijn: 7 vakken, 22 powerpoints in totaal, sommige met 50 slides per powerpoint. Daarnaast zijn we afgelopen donderdag op fieldtrip geweest (later meer), en moet daar een report van komen, en hebben we nog 3 reports te schrijven in 4 weken.
Want we zitten al op de helft!!!!!
Oh my god. We zitten al op de helft. Wat gaat het nu ineens snel.

Dus ik zit hier nu, alleen in mijn kamer.. Met een top weekend in het vooruitzicht. Ik zit hier ook, bijna alleen in Sita Villa. Want de andere minoren hebben maandag namelijk geen toets. Zo kwamen Esmee en Kim (die Spa&Health doen) op het idee dit weekend naar Kho Si Chiang te gaan, een eilandje relatief vlakbij Bangkok. Dit werd ook aan ons voorgesteld maar ik wist dat ik af moest gaan haken ivm de toets. Dennis en Job zagen het echter wel zitten om te gaan leren op het strand en die zijn wel mee. Ik heb getwijfeld maar uiteindelijk ken ik mezelf het beste en weet ik dat er niks van komt. Picture this: Op zo'n strand te kloten, een windje, blaadjes van je schrift die ongewild omkeren door dat windje, plakhandjes door de zonnebrand die je om het uur weer moet aanbrengen, schrift onder de factor 20, of nog erger, onder de olie. Zand aan m'n handen, verdorie, zand in m'n schrift. Oh nee ik word al chagrijnig als ik er aan denk. :)
Dus zit ik hier alleen, voor dit weekend. Prima.
Ik hoop veel te kunnen leren en aan mijn reports te werken zodat ik zondag even alleen naar Bangkok centrum te gaan.
Alleen? Ja. Kan dat? Denk het wel. Er zijn ook zoveel backpackers alleen... Kan best. Bovendien heb ik me ingelezen waar de protesten waren en als je gewoon via de treinverbinding de winkels binnen gaat (die gaat over een rails boven de grond) dan kun je veilig alles bereiken zonder door de protestgebieden te moeten. De protesten bevinden zich op straat.

Dit is ook waar we donderdag zijn geweest. De fieldtrip!
We kregen een presentatie van BrandNow, een marketing bedrijf die andere bedrijven helpt met het bekend maken van hun product of service. Ontzettend interessant!
Maar om hier te komen moest de bus de nodige omwegen hebben omdat demonstranten hier hun kampjes hebben opgeslagen. We kamen uiteindelijk te laat maar zagen wel alle tentjes langs wegen en in parken waar die mensen slapen. Vreemd en ook wel eng want 1 straat verderop zijn vorig weekend 2 onschuldige kinderen omgekomen door een explosie bij een supermarkt.

Met de trein is dit dus veilig, maar het is nog maar de vraag of ik er aan toe kom.
Om even op de update van vorig verslag terug te komen. De gewapende mannen die hier een villa beveiligen of bezetten hebben we nog niet gezien. Ik weet eigenlijk ook niet waar die villa is. We merken niets van dat er hier iets aan de hand zou moeten zijn dus het zal wel mee vallen. Ik hoor wel vaker sirenes, maar het kan me ook opvallen nu omdat ik meer op m'n hoede ben. In ieder geval nog steeds geen reden om het 1e vliegtuig naar Bangkok te nemen en mij te redden. Al mag je me altijd op komen zoeken, voor de gezelligheid.

Ik kan nu ook tot 10.000 tellen in het thais! Super leuk en vrij gemakkelijk want anders kun je niet tot zo'n mega getal komen. Dit herkende ik al snel want na de thaise les wachtte ik op mn bestelde eten, en het meisje wat na me bestelde moest 98 baht betalen. Dit getal herkende ik (tegen mij zeggen ze het bedrag in het engels op school). Erg leuk om het te herkennen en ook toe te passen. Helaas vergeet je het natuurlijk zodra ik in Nederland of misschien al in Indonesie ben.

Verder vind ik het ruk hoe het personeel hier behandeld wordt. Nui, onze nachtelijke bewaker heeft eens gezegd slechts 300 baht per nacht te verdienen. €7!!! Per nacht, 7 nachten in de week.
We hebben nog 3 dames personeel die voor ons koken etc. En Thang/Thong 1 van die vrouwen woont hier in een klein hokje grenzend aan het washok. Dit washok is nog groter.. Ze liet het me trots zien: I sleep here!
Wauw, wat erg. Elke keer als ik Miss Onn zie, zie ik haar haar personeel afkatten. Gadverdamme. En Miss Onn zelf zit op haar dikke reet het internet af te knijpen. Wat zielig. Thong is hier elke dag, staat s'ochtends al op voor het ontbijt. En het ontbijt is er vanaf 7:00 of 7:30, tot s'avonds na het eten.. Rond 19:00.
Ik vind het echt heel erg zielig.. Ik maak vanaf dag 1 al wat grapjes met ze en ze kennen inmiddels mijn naam. Ik vertel in het Thais welk gerecht ik wil (dit is aangegeven met een nummer) en dan leer ik hun hoe het in het engels word gezegd. Want ze spreken geen Engels. Geweldig vinden ze dat. Jammer dat je niet met ze kunt communiceren. Wat zou ik ze graag eens gewoon 1000 baht toe willen stoppen maarja, dat kan niet denk ik. Echt wel erg, deze mensen werken voor ons "rijke" (kut) studentjes die een mooie toekomst tegemoet gaan omdat ze buitenlandse ervaring op hun cv mogen ploffen en een bachelor halen. Dat ze geen hekel aan ons hebben....
Is het raar dat ik zo denk? Ik ben er heus wel bewust van dat er een groot verschil is tussen arm en rijk maar t doet me toch wel wat.. Meer dan ik had verwacht in ieder geval.

Nou deze blog was wat aan de serieuze kant. Maarja, ik wilde het toch even delen. :)

Verder is mijn heitie jarig vandaag en hij zal dit dan ongetwijfeld ook lezen dus nogmaals gefeliciteerd heit!! (Ik had hem vannacht Thaise tijd al even gefeliciteerd, het was hier tenslotte al 28 februari :D )

Ik sluit mezelf nu op. Tot laters maar weer!
xxx