Amsterdam - Bangkok
Blijf op de hoogte en volg Tina
01 Februari 2014 | Thailand, Bangkok
Hallo/สวัสดี allemaal!
Even een blog aangemaakt aangezien ik iedereen nu afzonderlijk op de hoogte hou en dat veel tijd kost.
Allereerst:
bedankt voor alle berichtjes tot nu toe! Doet me goed!
Donderdag 30 januari om 6:00 was de planning dat wij, (mn moeder, stiefvader en broertje en ik) vertrekken naar Amsterdam. Dit werd natuuuuurlijk wat later tot grote stress van mams. (Zenuwen)
Toen zat ik eindelijk in de auto en waren we bij Harlingen en toen bedacht ik me: “Shit m’n beurs heb ik uit de handbagage gehaald en niet weer terug gestopt. Toch handig om een zorgpas en tweede bankpas bij je te hebben. OEPS!”
Ik niks zeggen, want mem zou flippen. :)
Lekker vrolijk 538 ervoor en die meldden ons dat er file was tussen Zaandam en Amsterdam! STRESS!
“Rustig mem, we komen er wel. Het vliegtuig wacht wel op me.“
En 9:00 stonden we keurig bij de incheckbali. En mét de beurs, daar heb ik de hele weg op gezeten (zat in mn kontzak, hihihi).
Ik was super zenuwachtig. Dit had allemaal te maken met het afscheid. Wat zag ik er tegen op. De kraan ging open, en is pas nadat familie uit het zicht was dicht gegaan. (wat een baby ben ik toch) Nog even wat gegeten op schiphol en toen naar de gate gegaan.
Eenmaal in t vliegtuig ging de krokodillen-tranen-kraan nogmaals open, ik besefte me dat we naar de andere kant van de wereld zouden vliegen, iets waar ik al jaren naar uit kijk, maar wél ineens zonder m’n familie… Ik stond er “alleen“ voor en dat was even moeilijk. Gelukkig vangt de rest deze grote baby goed op hoor! Zij zijn wel stoer dus geen zorgen. ;)
12:00 de lucht in en precies 12 uur later zouden we in Maleisie landden. Deze vlucht was helemaal top. Viel 10000% mee en t eten was ook goed te doen.
Nadat Job en ik namelijk het entertainment systeem doorhadden (lastig lastig) kregen we de eerste nootjes al met een sapje naar keuze. Prima.
We hadden de borrelnootjes net doorgeslikt of ze stonden al weer klaar met "white lice" (witte lijst/rijst) met nog iets. Die vrouw sprak zo onverstaanbaar Engels dat Job "Ja" op het ene zei en ik "Ja" op het ander. Ik kreeg vis en Job kip. Beviel beide keren prima. Er zat ook een soort quiche bij, dacht ik. Naja daar had ik geen zin in. Wees Job mij erop dat het appeltaart was! En weg appeltaart. Lekkerrrr!
Doordat we vaak drinken kregen, moest ik uiteraard naar de wc. Maar iedere keer wanneer ik dit wilde doen, ging het lampje aan en kwam er een mededeling: “Fasten your seatbelt”. De piloot/steward die het omriep deed dit ook in het maleisisch en er werd vaak “Pangpang” gezegd. Job en ik zeiden: dat betekend vast turbulentie.
Naja de “Pangpang” bleef uit, het was allemaal wat lafjes, en ik ging maar naar de WC want op een gegeven moment nam niemand dat “fasten your seatbelt” meer serieus.
Aangekomen 00:00 Nederlandse tijd en 7:00 Maleisische (uur later dan in Bangkok), moesten we 2 uur wachten tot de volgende vlucht vertrok. Dennis had een andere overstap en moest langer wachten. We hebben wat gedronken (we kregen vlak voor het landen nog eten dus honger hadden we niet) en zijn daarna met een treintje naar het andere gedeelte van het vliegveld gegaan. (Filmpjes volgen! Zijn we mee bezig)
Dit duurde allemaal erg lang. We ontmoetten Victor, die ook van stenden is en dezelfde minor volgt als Job en ik. Met enige vertraging vertrokken maar dat werd recht gezet in de lucht (wind mee denk ik ;)). Nu konden we eindelijk wat zien van het land! Toen we landden met de vlucht uit Amsterdam was het namelijk donker.
Ook op deze vlucht van minder dan 2 uur weer eten! 2 mini mandarijnen, omelet met een worstje, water en een sapje.
Toen we de mensen van Stenden hadden gevonden moesten we nog even wachten op andere arriverende studenten wachten die een andere vlucht hadden. Dit duurde ongeveer 3 kwartier (gaaaaap) en toen mochten we de bus in.
Tja, en dan zit je ineens in het verkeer van Bangkok! 5 baans weg: “ik ga naar links, jij naar rechts, ik switch ff van baan toch want deze is sneller, nee nog eens switchen, remmen want jij snijdt me af, gas geven want ik wil er snel voor langs, oh een scooter kut, remmen.”
Het gaat hier allemaal iets anders. Richting aanwijzer bij het wisselen van een baan is er niet bij en scooters rijden je met 80km pu voorbij met de bestuurder die een helm op heeft (in de meeste gevallen) maar de bijrijder achterop niks! Naja ongelofelijk gewoon. Dat we geen ongeluk hebben gezien is een wonder. De rit duurde erg lang maar toen we aanwkamen werden we hartelijk begroet door de eigenaresse van deze accommodatie: miss Amporn (voornaam, jaja). “Maar we noemen haar “Am”.. Ja logisch, ik zou ook niet zo genoemd willen worden.
Kamers zijn top, lekker ruim, balkonnetje erbij. Airco doet het goed. En er staat een giga koelkast.
We hebben lekker ff gedoucht en hebben boodschappen gehaald.
Ik moet nog erg wennen aan het feit dat je bijvoorbeeld moet tandenpoetsen met een flesje water. Ik heb namelijk al een aantal keer gewoon water uit de kraan gepakt.. Naja op het moment van schrijven nog niet aan de schijterij dus zal wel wat meevallen haha.
Je kunt hier bij de accommodatie ook eten bestellen, zij maken dit dan voor je. Het kost omgerekend een eurootje. Ik had sweet en sour met kip of varken.
Er lopen hier smiddsags/savonds wat salamanders/geckos. Gelukkig nog geen dikke spinnen gezien.
S’avonds is Dennis ook gearriveerd en gaan we met zn 5en wat eten. We belanden bij een koreaanse wok en voor €4,50 per persoon inclusief wat drinken bereidden ze het eten voor ons en schonken ze het drinken steeds bij.
Heeeeeeerlijk vlees. We hebben het buikje wel rond gegeten.
De eerste dag was nog best moeilijk. Ik mis de mensen van thuis en mn omgeving. Het is allemaal wat wennen en het zal vast goed komen. 20 weken is lang maar ik/we gaan er wel wat leuks van maken. Dit is iets wat ik al zo lang wil.
Op het moment van schrijven is het inmiddels 7:50 sochtends en dus 10 voor 2 snachts bij jullie.
Over 10 minuten gaan we ontbijten en dan met een taxi naar Pattaya. Een strand in de buurt.
Foto’s zullen volgen.
Keep you updated.
Even een blog aangemaakt aangezien ik iedereen nu afzonderlijk op de hoogte hou en dat veel tijd kost.
Allereerst:
bedankt voor alle berichtjes tot nu toe! Doet me goed!
Donderdag 30 januari om 6:00 was de planning dat wij, (mn moeder, stiefvader en broertje en ik) vertrekken naar Amsterdam. Dit werd natuuuuurlijk wat later tot grote stress van mams. (Zenuwen)
Toen zat ik eindelijk in de auto en waren we bij Harlingen en toen bedacht ik me: “Shit m’n beurs heb ik uit de handbagage gehaald en niet weer terug gestopt. Toch handig om een zorgpas en tweede bankpas bij je te hebben. OEPS!”
Ik niks zeggen, want mem zou flippen. :)
Lekker vrolijk 538 ervoor en die meldden ons dat er file was tussen Zaandam en Amsterdam! STRESS!
“Rustig mem, we komen er wel. Het vliegtuig wacht wel op me.“
En 9:00 stonden we keurig bij de incheckbali. En mét de beurs, daar heb ik de hele weg op gezeten (zat in mn kontzak, hihihi).
Ik was super zenuwachtig. Dit had allemaal te maken met het afscheid. Wat zag ik er tegen op. De kraan ging open, en is pas nadat familie uit het zicht was dicht gegaan. (wat een baby ben ik toch) Nog even wat gegeten op schiphol en toen naar de gate gegaan.
Eenmaal in t vliegtuig ging de krokodillen-tranen-kraan nogmaals open, ik besefte me dat we naar de andere kant van de wereld zouden vliegen, iets waar ik al jaren naar uit kijk, maar wél ineens zonder m’n familie… Ik stond er “alleen“ voor en dat was even moeilijk. Gelukkig vangt de rest deze grote baby goed op hoor! Zij zijn wel stoer dus geen zorgen. ;)
12:00 de lucht in en precies 12 uur later zouden we in Maleisie landden. Deze vlucht was helemaal top. Viel 10000% mee en t eten was ook goed te doen.
Nadat Job en ik namelijk het entertainment systeem doorhadden (lastig lastig) kregen we de eerste nootjes al met een sapje naar keuze. Prima.
We hadden de borrelnootjes net doorgeslikt of ze stonden al weer klaar met "white lice" (witte lijst/rijst) met nog iets. Die vrouw sprak zo onverstaanbaar Engels dat Job "Ja" op het ene zei en ik "Ja" op het ander. Ik kreeg vis en Job kip. Beviel beide keren prima. Er zat ook een soort quiche bij, dacht ik. Naja daar had ik geen zin in. Wees Job mij erop dat het appeltaart was! En weg appeltaart. Lekkerrrr!
Doordat we vaak drinken kregen, moest ik uiteraard naar de wc. Maar iedere keer wanneer ik dit wilde doen, ging het lampje aan en kwam er een mededeling: “Fasten your seatbelt”. De piloot/steward die het omriep deed dit ook in het maleisisch en er werd vaak “Pangpang” gezegd. Job en ik zeiden: dat betekend vast turbulentie.
Naja de “Pangpang” bleef uit, het was allemaal wat lafjes, en ik ging maar naar de WC want op een gegeven moment nam niemand dat “fasten your seatbelt” meer serieus.
Aangekomen 00:00 Nederlandse tijd en 7:00 Maleisische (uur later dan in Bangkok), moesten we 2 uur wachten tot de volgende vlucht vertrok. Dennis had een andere overstap en moest langer wachten. We hebben wat gedronken (we kregen vlak voor het landen nog eten dus honger hadden we niet) en zijn daarna met een treintje naar het andere gedeelte van het vliegveld gegaan. (Filmpjes volgen! Zijn we mee bezig)
Dit duurde allemaal erg lang. We ontmoetten Victor, die ook van stenden is en dezelfde minor volgt als Job en ik. Met enige vertraging vertrokken maar dat werd recht gezet in de lucht (wind mee denk ik ;)). Nu konden we eindelijk wat zien van het land! Toen we landden met de vlucht uit Amsterdam was het namelijk donker.
Ook op deze vlucht van minder dan 2 uur weer eten! 2 mini mandarijnen, omelet met een worstje, water en een sapje.
Toen we de mensen van Stenden hadden gevonden moesten we nog even wachten op andere arriverende studenten wachten die een andere vlucht hadden. Dit duurde ongeveer 3 kwartier (gaaaaap) en toen mochten we de bus in.
Tja, en dan zit je ineens in het verkeer van Bangkok! 5 baans weg: “ik ga naar links, jij naar rechts, ik switch ff van baan toch want deze is sneller, nee nog eens switchen, remmen want jij snijdt me af, gas geven want ik wil er snel voor langs, oh een scooter kut, remmen.”
Het gaat hier allemaal iets anders. Richting aanwijzer bij het wisselen van een baan is er niet bij en scooters rijden je met 80km pu voorbij met de bestuurder die een helm op heeft (in de meeste gevallen) maar de bijrijder achterop niks! Naja ongelofelijk gewoon. Dat we geen ongeluk hebben gezien is een wonder. De rit duurde erg lang maar toen we aanwkamen werden we hartelijk begroet door de eigenaresse van deze accommodatie: miss Amporn (voornaam, jaja). “Maar we noemen haar “Am”.. Ja logisch, ik zou ook niet zo genoemd willen worden.
Kamers zijn top, lekker ruim, balkonnetje erbij. Airco doet het goed. En er staat een giga koelkast.
We hebben lekker ff gedoucht en hebben boodschappen gehaald.
Ik moet nog erg wennen aan het feit dat je bijvoorbeeld moet tandenpoetsen met een flesje water. Ik heb namelijk al een aantal keer gewoon water uit de kraan gepakt.. Naja op het moment van schrijven nog niet aan de schijterij dus zal wel wat meevallen haha.
Je kunt hier bij de accommodatie ook eten bestellen, zij maken dit dan voor je. Het kost omgerekend een eurootje. Ik had sweet en sour met kip of varken.
Er lopen hier smiddsags/savonds wat salamanders/geckos. Gelukkig nog geen dikke spinnen gezien.
S’avonds is Dennis ook gearriveerd en gaan we met zn 5en wat eten. We belanden bij een koreaanse wok en voor €4,50 per persoon inclusief wat drinken bereidden ze het eten voor ons en schonken ze het drinken steeds bij.
Heeeeeeerlijk vlees. We hebben het buikje wel rond gegeten.
De eerste dag was nog best moeilijk. Ik mis de mensen van thuis en mn omgeving. Het is allemaal wat wennen en het zal vast goed komen. 20 weken is lang maar ik/we gaan er wel wat leuks van maken. Dit is iets wat ik al zo lang wil.
Op het moment van schrijven is het inmiddels 7:50 sochtends en dus 10 voor 2 snachts bij jullie.
Over 10 minuten gaan we ontbijten en dan met een taxi naar Pattaya. Een strand in de buurt.
Foto’s zullen volgen.
Keep you updated.
-
01 Februari 2014 - 09:38
Inge:
Wat leuk om wat van je te horen ! Heel veel plezier -
01 Februari 2014 - 11:01
Marlou:
Leuk je blog, kunnen we je mooi volgen! Veel plezier, hoop nog n boel leuke verhalen te lezen en foto's te zien!
-
01 Februari 2014 - 12:43
Peter,Sytse En Mem:
Dit vinden we prachtig dat je het zo doet!
Erg leuk om zo op de hoogte te blijven van jou belevenissen.
Appen is ook leuk maar zo is het wat uitgebreider!
Doeg famke, dikke tút -
01 Februari 2014 - 16:34
Lies:
Hahaha ik lig nu alweer helemaal in een deuk! Dat belooft nog wat! :)
Lekker genieten en veel plezier!!
Xx Lies
-
01 Februari 2014 - 19:16
Theunis Kats:
Wat kun je het toch prachtig vertellen 10......doordrenkt met de humor,welke we van je gewend zijn. Tot nu toe,doe je niet anders als eten,dus je zal wel tonnetje rond terug komen. Het is hier nu 19.10 zaterdagavond en met dank aan mijn groooooooooote vriend Marinus,hebben we je blog kunnen vinden. Leuk,dat je ons zo op de hoogte houdt en we zullen zo vaak als mogelijk is reageren,want dat maakt het gemis wat minder. Heeeeeeel veel plezier en tot snel....... Heit,Yvonne en natuurlijk je maatje Kate,die niks in de gaten heeft,als ze haar dagelijkse portie pens maar krijgt.......xxxxxxxxxx -
01 Februari 2014 - 19:47
Zareena:
Hi Tina!
Super leuk om te lezen dat jij nu op dezelfde plek zit waar ik vorig jaar zat! Geniet! Hou Miss Ann te vriend en schrik niet van de "wilde mannen" en ping pong shows in Pattaya haha...
Als je nog tips/activiteiten of iets wilt weten, kan je mij altijd contacten!
Enjoy! -
01 Februari 2014 - 19:48
Angela:
Hey Tina K ! Super om je zo te volgen !!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
